Deadlines
Dat ze niet meer de oude was, werd pijnlijk duidelijk toen ze tijdens haar behandeling een paar keer naar kantoor terugkeerde om de collega die haar verving, op weg te helpen. ‘Ik was gewend aan werken met deadlines en onder hoge druk. In onze job moet je snel kunnen schakelen. Maar ik merkte al gauw dat dat niet meer lukte. Toen ik snel met een oplossing moest komen voor een ontwerp, blokkeerde ik.’
‘Maar er was meer dan dat’, vervolgt Annick. ‘Na mijn kankerdiagnose had ik het gevoel dat ik een tweede kans had gekregen. Dat had mijn levensvisie veranderd: wilde ik wel verder zoals ik bezig was? Ik had mijn job altijd graag gedaan, maar de druk om te presteren werd almaar groter. Dat ging soms ten koste van de creativiteit. Achteraf denk ik dat mijn ziekte misschien het zetje was dat ik nodig had om een andere weg in te slaan. Ook de psycholoog van het ziekenhuis moedigde me aan om goed na te denken over wat ik nog wilde.’
Geen kwaad woord over haar vroegere werkgever: die zag haar graag terugkomen, eventueel in een deeltijdse job. Maar dat laatste zag Annick niet zitten, uit vrees om op een zijspoor te raken.
Tweestrijd
Lange tijd stond ze in tweestrijd. De verleiding was groot om terug te keren naar de zekerheid van haar vertrouwde job. Maar wat als ze de lat niet meer zou halen? ‘Dan sta je daar en moet je opnieuw solliciteren, wat met een kankerverleden niet ideaal is. En ik wilde heel graag blijven werken: me nuttig voelen, het verschil maken.’
Stilaan rijpte het idee om als zelfstandige aan de slag te gaan. Annick begon te dromen van een eigen kledinglijn met leuke maar comfortabele kleding, lingerie op maat en hippe hoofddeksels. Zo kon ze trouw blijven aan haar passie, maar tegelijk werken in haar tempo. Haar familie en vrienden steunden haar volop in haar idee. Al tijdens haar behandeling begon ze voorzichtig het concept uit te werken: het gaf haar in die onzekere periode opnieuw een doel. Ze kreeg daarbij hulp van Rentree, een dienst voor begeleiding bij werkhervatting na kanker. Annick: ‘Ze drukten mij op het hart dat ik mijn ambities niet moest opgeven. We bekeken samen welke richting ik uit wilde en de mensen van Rentree hielpen me op weg met de administratieve kant.’