Verhalen

In de tijd die me rest, wil ik nog het beste van mezelf geven Thierry Bailleul Thierry Bailleul leeft met een uitgezaaid melanoom Toen Thierry Bailleul (47) twee jaar geleden hoorde dat hij uitgezaaide huidkanker had, wist hij onmiddellijk ‘hieraan ga ik dood’. Wat later bevestigde de arts dat hij niet meer kan genezen. Gelukkig is hij niet met dat lot, maar hij heeft het ondertussen aanvaard. De tijd die hij nog heeft, probeert hij zo goed mogelijk te gebruiken. ‘Niet door grootse dingen te verwezenlijken, maar aandacht te schenken aan al wie me lief is’, zegt Thierry. Eens de zon onder, werd het moeilijker om licht in de duisternis te blijven zien. Frieda Joris Column Frieda Joris - Ik wil deze nacht in de straten verdwalen Frieda Joris, journaliste bij Het Laatste Nieuws, kreeg in het najaar van 2000 borstkanker. Ze schrijft voor Leven vier keer per jaar deze column. De angst en onzekerheid ebben stilaan weg Martine De Boe Martine De Boe timmert aan de weg terug na baarmoederhalskanker 2019 was een bijzonder zwaar jaar voor Martine De Boe (56). Baarmoederhalskanker zette haar hele leven op zijn kop. Begin dit jaar was er goed nieuws. De behandeling heeft gewerkt, de tumor is verdwenen. Nu timmert Martine aan de weg terug, fysiek en vooral mentaal. ‘Hoe raar het ook mag klinken, ziek zijn heeft me veel bijgebracht. Ik heb wat afstand kunnen nemen van het leven op automatische piloot en ben me meer bewust van de richting die ik uit wil.’ Een harde lockdown Koen Grandry Koen Grandry over het LAR-syndroom na dikkedarmkanker Koen Grandry (57) kreeg kanker in de endeldarm, het onderste deel van de dikke darm. Sinds de behandeling staan stoelgangproblemen een normaal sociaal leven in de weg. Die problemen blijken in het geval van Koen een naam te hebben: LARS. LARS is hier geen Scandinavische jongensnaam, wel een syndroom dat flink roet in het eten gooit voor Koen. ‘Niet de kanker isoleert me, wel de stoelgangproblemen die ik eraan overhoud.’ Mijn vrouw en ik zijn nog niet de helft van wat we waren. Samen zijn we een halfvol glas. Bart van Eldert Column Bart van Eldert - Zoek je kippetje Bart van Eldert (°Amsterdam, 1966) werkte als verslaggever en columnist voor het Algemeen Dagblad en schreef samen met Danielle Pinedo het brievenboek Beter worden is niet voor watjes. Hij heeft leukemie. Zijn vrouw is behandeld voor borstkanker. Ze hebben twee kinderen. Nooit zonder hem onderweg Kristel Verbeke Omgaan met verlies - Kristel Verbeke verloor haar vader aan kanker Kristel Verbeke (44) verloor haar vader twintig jaar geleden aan kanker. Bij haar thuis staat geen foto van hem op de kast en naar het kerkhof gaat ze weinig. Toch denkt Kristel nog iedere dag aan hem. ‘Ik heb mijn verdriet een plek kunnen geven. Toch kan de pijn van het verlies me af en toe nog overvallen alsof mijn vader pas gisteren gestorven is.’ In penibele situaties bereik je meer met honing dan met azijn. Frieda Joris Column Frieda Joris - Toby de Tumor Frieda Joris, journaliste bij Het Laatste Nieuws, kreeg in het najaar van 2000 borstkanker. Ze schrijft voor Leven vier keer per jaar deze column. De zeisman krijgt me nog niet te pakken Eddy Surmont Ex-journalist en schrijver Eddy Surmont in volledige remissie na blaaskanker ‘Ik ben bij de heel gelukkigen voor wie alles in de meest gunstige zin is verlopen, vanaf de eerste operatie tot nu’, zegt Eddy Surmont (76) aan het einde van het gesprek. In maart vorig jaar kreeg hij de diagnose blaaskanker. In augustus verklaarde de oncoloog hem in volledige remissie, wat wil zeggen dat er na de behandeling geen spoor van kanker meer te vinden is in zijn lichaam. Met menselijke warmte en praktische oplossingen ondersteuning bieden Sandra Bortels Een dag uit het leven van oncocoach Sandra Bortels In ‘gewone’ taal informatie over kanker en de behandeling ervan doorgeven, patiënten en hun naasten gericht doorverwijzen naar collega-zorgverleners en mee naar oplossingen zoeken voor allerhande problemen. Zo vat Sandra Bortels haar taak als oncocoach samen. Leven volgde haar een dag in het Jessa Ziekenhuis in Hasselt. Ik besefte eerst niet hoe belangrijk goede zelfzorg is. Ingrid Boumans Ingrid Boumans over de diepe impact van leven met een dik been Jarenlang was Ingrid Boumans (48) op zoek naar een goede behandeling van het lymfoedeem dat haar rechterbeen doet opzwellen. Nu ze die gevonden heeft, wil ze graag haar verhaal doen om lotgenoten te helpen en hen een hart onder de riem steken. Ondanks Oliviers ziekte proberen we een zo normaal mogelijk leven te leiden. Frauke Valcke Papa heeft kanker - Frauke Valcke over kanker in haar gezin Omdat ‘Olivier’ te normaal klinkt, noemt Frauke Valcke haar man soms wel eens ‘de held’. Nochtans is normaal doen voor het koppel belangrijk, nu Olivier niet meer kan genezen van speekselklierkanker. Dat streven naar normaliteit hebben ze zelf nodig, maar nog meer doen ze het voor hun kinderen: Elise (9) en Tristan (7). ‘Wij willen dat zij gewoon kind kunnen zijn zoals hun leeftijdsgenootjes.’ Elke dag zo vroeg opstaan als werkende mensen, is voor mij ongezond. Bart van Eldert Column Bart van Eldert - Nooit meer maandag Bart van Eldert (°Amsterdam, 1966) werkte als verslaggever en columnist voor het Algemeen Dagblad en schreef samen met Danielle Pinedo het brievenboek Beter worden is niet voor watjes. Hij heeft leukemie. Zijn vrouw is behandeld voor borstkanker. Ze hebben twee kinderen. Vertrouwen in God Jolien Verschueren Veldrijdster Jolien Verschueren kreeg in 2018 de diagnose hersentumor Op het toppunt van haar kunnen werd veldrijdster Jolien Verschueren (29) geconfronteerd met een hersentumor. Met de steun van sport, haar familie en haar geloof knokt Jolien zich een weg terug: ‘Ook tijdens de zwaarste chemo ging ik dagelijks fietsen.’ Op ongemakkelijke momenten gingen mijn hersenen in staking Frieda Joris Column Frieda Joris - Sorry, chemobrein Frieda Joris, journaliste bij Het Laatste Nieuws, kreeg in het najaar van 2000 borstkanker. Ze schrijft voor Leven vier keer per jaar deze column. Fysieke afmatting kalmeert mij Serge Enckels Omgaan met verlies - De rauwe rouw van Serge Enckels Serge Enckels (44) is in rouw. Kanker heeft bijna een jaar geleden zijn zoon Kenric gehaald. Vijf jaar was het kind. Tuurlijk breekt dan de vader. Maar het is niet alleen wenen in de zetel. Het is schreeuwen in de douche. Het is honderd kilometer lopen om, tijdens het afzien, heel even te vergeten. Het is worstelen met pillen en met drank. ‘De frustratie, de razernij, de verslaving: ze komen mee met het verdriet. Maar we schamen ons ervoor, en we zwijgen erover.’ Serge Enckels niet. Dit is het verhaal van zijn rauwe rouw.

Neem een gratis abonnement

Blogs

Meelezen, meeleven, meevoelen met mannen en vrouwen die hun kankerverhaal op internet zetten.

Boeken

Hartverwarmende verhalen van lotgenoten, boeken die aanmoedigen, boeken voor wie in zijn omgeving met een ernstig zieke te maken krijgt, en zo veel meer.

U bent hier

j › Verhalen