‘Gelukkig kan ik bij Filip echt tot rust komen. Daar kan ik “de sterke Martine”, zoals ik al eens geportretteerd word, loslaten. Bij hem kan ik huilen en boos zijn. Hij heeft zo’n belangrijke rol gespeeld in dit kankerverhaal. We hebben altijd goed kunnen praten, over alles, en dat heeft onze relatie gered. Want kanker is de ultieme relatietest, het stelt je gevoelens zo op de proef. Maar Filip is me altijd graag blijven zien voor wie ik van binnen ben. Daar konden frustraties, huilbuien, zaagmomentjes en twee borsten minder niets aan veranderen. Want hoezeer ik er zelf ook van overtuigd was dat ik meer ben dan mijn borsten, met twee minder had ik toch dubbele - wat zeg ik, tíéndubbele - bevestiging nodig. En die is hij me blijven geven.’
Verwerken
‘Het is mede dankzij Filip dat ik mijn nieuwe lichaam ben gaan aanvaarden. Én door mijn mentaliteit die veranderd is natuurlijk, waardoor ik uiterlijkheden leerde te relativeren en mijn gezondheid prioriteit kon geven. Ik had zeventien jaar geleden niet gedacht dat ik er zo zou mee omgaan. Soms maak ik er nog wel eens foute grapjes over. (grinnikt) Dan scherts ik dat ik nu mannenrollen kan gaan spelen of dat ik als Martin door het leven ga. Dan beweer ik zogezegd dat ik zonder borsten geen vrouw meer ben.’
‘Die cynische humor verklapt dat ik nog altijd in een verwerkingsproces zit en dat gun ik mezelf ook. Een grote stap daarin was toen ik met Filip in de badkamer stond en hij in de spiegel naar me keek en zei: “Weet je dat ik het eigenlijk écht mooi vind?”. Ik was zo dankbaar, dat betekende heel veel. Onlangs op een receptie fluisterde hij in mijn oor: “Zag je dat? Die man van daarnet was jou gewoon aan het versieren.” En dat is dan stiekem toch weer een opsteker. Want ja, ook ik ben ijdel en wil me graag sexy voelen. En daarnaast kan ik mijn gezondheid vooropstellen en goed voor mezelf zorgen. Het een sluit het ander niet uit.’
