Onderzoeken en diagnose van chronische myeloïde leukemie

• Als je arts vermoedt dat je misschien chronische myeloïde leukemie hebt, zal hij een gericht bloedonderzoek doen.
• Als dat verdachte afwijkingen aan het licht brengt, volgt een beenmergonderzoek. Daarvoor is een beenmergpunctie en eventueel een botbiopsie nodig.

Met die onderzoeken stelt een arts die gespecialiseerd is in bloedziekten (hematoloog) de diagnose. Als je chronische myeloïde leukemie hebt, helpen het bloed- en beenmergonderzoek ook om te bepalen welk type je precies hebt.

Er kunnen ook nog andere onderzoeken gebeuren:

• röntgenonderzoek van het hart en de longen
• röntgenonderzoek en echografie van de buik
• hartfunctieonderzoek om de werking van de hartspier te testen
• extra bloedonderzoek om meer informatie te krijgen over hoe bepaalde organen werken (bijvoorbeeld de lever en de nieren)
• punctie van ruggenmergvocht
• DNA-onderzoek of moleculair onderzoek, om veranderingen te ontdekken in lichaamscellen. Die veranderingen of mutaties kunnen de reden zijn dat kankercellen blijven groeien en delen. Ze opsporen is belangrijk om te kunnen kiezen voor de best mogelijke behandeling.

Er is geen manier om de stadia van leukemie te beschrijven zoals bij andere types kanker. We spreken wel van drie fases van de ziekte:

• In de chronische fase zitten er minder dan 10 procent afwijkende cellen in het bloed of beenmerg. Patiënten hebben weinig symptomen. Wordt de ziekte niet of niet goed behandeld, dan gaat ze over in de tweede en daarna in de derde fase.
• In de versnellingsfase of acceleratiefase worden er meer afwijkende cellen gevonden en hebben patiënten vaak koorts, weinig eetlust en gewichtsverlies.
• In de acute fase of blastencrisis lijkt de ziekte meer op een snel evoluerende acute myeloïde leukemie die doorgroeit in verschillende organen. In die fase vertonen patiënten nog sterkere symptomen.