Uitlaatklep - Thijs Verlinde maakte jongensdroom waar

‘In het dorp waar ik als kind woonde, was een garage met tractoren. Daar ging ik geregeld een kijkje nemen en die indrukwekkende machines spraken tot mijn verbeelding. Soms mocht ik mee een ritje maken en dan voelde ik me de koning te rijk. Wanneer de vrouw van de garagist op ons kwam babysitten, bracht ze foldertjes of miniatuurvoertuigjes mee. De Fiat 180-90 was destijds het grootste model en dat zette mij aan het dromen: ooit wilde ik er zo een! Met het oog op een vakantiejob haalde ik op mijn zestiende alvast mijn rijbewijs om met een tractor op de openbare weg te rijden.’

Jongensdroom

‘Toen ik op 7 juli 2017 vernam dat ik leukemie had, heb ik beseft dat één dag je hele leven kan veranderen. Ik was net van plan geweest om een huis te kopen, maar een lening kon ik met die ziekte nu wel op mijn buik schrijven (lees hier meer over kanker en verzekeringen, red.). Dus besloot ik mijn jongensdroom waar te maken: mijn spaargeld zou ik besteden aan een tractor. In afwachting van de donorcellen voor mijn stamceltransplantatie begon ik op het internet een tractor te zoeken. Het aanbod was best groot, maar niet altijd volgens mijn criteria. Het moest een degelijk werkend exemplaar zijn, zonder veel roest. Tussen veel dure troep kwam ik uiteindelijk bij een dealer in Slowakije mijn tractor tegen. Vijf telefoons in gebrekkig Engels en twintig e-mails met honderd foto’s later stond hij voor mijn deur te blinken.’

Volle gas vooruit

‘In oktober zou er in de buurt een tractorpullingwedstrijd plaatsvinden (een wedstrijd waarin men met een tractor een zware slede over een zo groot mogelijk afstand moet slepen, red.). Ik wou er erg graag aan deelnemen, maar was er helaas te ziek voor. Een goeie vriend bood aan om in mijn plaats chauffeur te zijn en samen hebben we de tractor wat afgesteld en van nieuwe banden voorzien. Tijdens de wedstrijd genoot ik ten volle van de ambiance en al zeker toen mijn tractor meteen als derde eindigde! Door de leukemie kwam ik alleen het huis uit om naar het ziekenhuis te gaan. Verder diende ik nergens toe, mijn leven leek stil te staan. Met die tractor bezig zijn - én die trofee winnen - gaf me het gevoel dat ik nog eens iets verwezenlijkt had. Ik maakte weer deel uit van de maatschappij. Volle gas vooruit!’

Jeugdliefde

‘Door de coronapandemie zijn er al een tijd geen tractorpullingwedstrijden meer. Ik hoop die wel weer op te pikken en dan zélf te rijden. Want intussen voel ik me best goed. De tractor was een tijd kapot, waardoor ik eraan moest werken. Maar van beroep ben ik technicus aan graaf- en landbouwmachines, dus dat is geen enkel probleem. Enkel de wisselstukken zijn niet altijd even makkelijk te vinden, maar voor je jeugdliefde moet je iets over hebben. Momenteel heb ik mijn tractor uitgeleend aan een akkerbouwer in de buurt. Dus in afwachting van mijn volgende overwinning op een wedstrijd doet hij goed dienst!’