‘Die verklevingen moet ik tegengaan door een aantal keren per week gedurende enkele minuten plastic staafjes of pelottes in mijn schede aan te brengen. Dat klinkt niet onoverkomelijk, maar voor mij is het dat wel. Het doet pijn en bovendien krijg ik met drie kinderen in huis dat moment moeilijk in mijn dag ingepland. Via een Facebookgroep voor vrouwen met een gynaecologische kanker merkte ik dat ik niet de enige was die een hekel had aan die pelottes. Ik kreeg er het advies om een Engelse webinar van een gynaecoloog-oncoloog te volgen. Zij raadde patiënten met verklevingen een vibrator aan. Die bestaan in allerlei vormen en formaten en zijn daardoor aangenamer om in te brengen. Daarnaast adviseerde ze om geregeld een luchtdrukvibrator te gebruiken. Dat apparaatje zorgt ervoor dat je een orgasme krijgt zonder penetratie. Klaarkomen is belangrijk om de vagina doorbloed en elastisch te houden. Ik heb me die vibrators aangeschaft, maar genieten hoort er niet bij. Die speeltjes zijn zuiver functioneel. Door het gebrek aan libido en de pijn blijft het een opgave om ze te gebruiken. In principe zou ik meerdere keren per week met die speeltjes aan de slag moeten, maar ik ben al blij als het er om de veertien dagen eens van komt.’
Nieuwe 'ik'
Niet alleen de verklevingen tegengaan is pijnlijk, ook vrijen blijft een uitdaging. ‘We zijn nu anderhalf jaar na de bestralingen, maar nog iedere keer verlies ik bloed en slijm bij penetratie. Dat is onaangenaam. Maar ook de pijn mindert niet. De vaginatop, de wanden: ze blijven overgevoelig. Het gevolg is dat ik niet meer sta te springen om seks te hebben en wij dus niet meer zo vaak vrijen. Mijn man vindt het lastig om het initiatief te nemen uit angst dat hij mij zou forceren. Gelukkig kunnen we daarover praten. Samen hebben we andere manieren gevonden om dicht bij elkaar te zijn en lichamelijk te genieten.’
