Immuuntherapie bij longkanker

Immuuntherapie kan ook een vervolgbehandeling zijn na een eerdere behandeling met chemotherapie of doelgerichte therapie.

Het kan ook gebeuren dat immuuntherapie wordt voorgesteld als aanvullende behandeling na een succesvolle behandeling met een combinatie van chemo- en radiotherapie van een longtumor die niet meer kon geopereerd worden. Het doel van de immuuntherapie is in dat geval de terugkeer van de kanker zoveel mogelijk tegen te houden en in een aantal gevallen zelfs onmogelijk te maken.

Immuuntherapie (ook immunotherapie genoemd) is een behandeling met medicijnen die onze natuurlijke afweer of immuniteit stimuleren om de kankercellen efficiënter te bestrijden. Meerdere patiënten met niet-kleincellige longkanker krijgen momenteel bijvoorbeeld durvalumab (merknaam Imfinzi), nivolumab (Opdivo), pembrolizumab (Keytruda) of atezolizumab (Tecentriq) toegediend.

Over het algemeen geeft een behandeling met immunotherapie minder bijwerkingen dan chemotherapie. Treden er bijwerkingen op, dan heeft dat te maken met het overmatig werken van het immuunsysteem. Door immunotherapie leert het afweersysteem de kankercellen te herkennen als lichaamsvreemd. In sommige gevallen worden echter hierdoor ook eigen organen als lichaamsvreemd gezien. Daardoor ontstaat er een afweerreactie tegen deze organen. Dat noemen we een auto-immuunreactie. Deze reactie kan zich op alle organen richten, bijvoorbeeld de huid, darmen, longen, het hart, de gewrichten, ogen en onze zenuwen. Het kan resulteren in bijvoorbeeld huidafwijkingen, diarree, kortademigheid, gewrichtspijnen en extreme vermoeidheid. Over het algemeen zijn deze bijwerkingen goed te behandelen. Bespreek ze met uw behandelend arts die u raad kan geven hoe u er het best mee omgaat.

• Immuuntherapie