Mieke Bouve over de mantelzorg voor haar man Jaak

Veeleisend

‘Samen koken, daar konden we altijd van genieten. Maar Jaak was nog gepassioneerder dan ik in de keuken. Geen moeite was hem te veel om op zoek te gaan naar de beste producten. Heerlijke gerechten kon hij bereiden. Dat dat niet meer lukte, viel hem zwaar. Koken, boodschappen doen, het huis poetsen. Alles kwam plotseling op mijn schouders terecht en het voelde alsof ik teruggekatapulteerd werd naar de tijd dat Laura, onze dochter, een klein kind was. Ik weet niet wat eerst te doen. Ik moet weer plannen en dat bezorgt me nog altijd stress. Bovendien is iemand die zelf erg goed kan koken, ontzettend veeleisend.’ 

‘Na die dertien combibehandelingen kregen we de boodschap dat de therapie niet aangeslagen was. Dat was schrikken en slikken. Al had ik het wel zien aankomen, want Jaak bleef verder aftakelen. De enige optie was nu de klassieke chemotherapie met maar 20 procent slaagkans, maar een lijst van bijwerkingen om “u” tegen te zeggen. Vooral blaarvorming op handen en voeten maakte indruk op ons. Want dat betekende dat Jaak zijn rollator niet meer zou kunnen vasthouden en dus ook niet meer zou kunnen stappen. Zo ben je snel aan je bed gekluisterd. Koos Jaak voor die therapie, dan ging hij voor verlenging van het leven. Al kon geen enkele arts hem zeggen hoelang die extra tijd zou zijn. Jaak opteerde uiteindelijk voor comfort en besliste af te zien van verdere behandeling.’ 

Machteloos

‘We weten nu: Jaak zal sterven aan leverkanker. Dat dat zo concreet is, maakt het extra confronterend. Met dat besef van eindigheid sta je op en ga je slapen. Jaak berust niet in zijn lot. Hij is een intelligente man en denkt veel na. Lichamelijk heeft hij klachten, maar de zwaarste strijd voert hij in zijn hoofd. Wat zich daar afspeelt, deelt hij moeilijk. Toch is hij een emotionele man: huilen van onmacht, verdriet of woede kan hij. Maar emoties vertalen naar woorden is lastig. Het zou volgens mij nochtans een stuk de pijn en onrust verzachten.’

‘We staan machteloos tegenover zijn ziekte en dat maakt hem humeurig. Ik troost me met de gedachte dat het normaal is dat degene die je het liefste ziet en je het dichtste omringen, het ook het zwaarste te verduren krijgen. Maar tegelijkertijd snak ik naar een vriendelijk woord, naar een compliment. Het zou mij deugd doen, mocht hij wat positiever en zachter zijn. Ik moet al zo veel affectie missen, want ook ons liefdesleven heeft een flinke knauw gekregen. Seks is er niet meer. Doordat Jaak zo mager is, kan ik hem niet meer stevig vastpakken. Een zachte kus, een streling, daar blijft het bij. Ook dat moet ik verwerken en een plaats geven. Het is alsof die kanker tussen ons is komen te staan.’

Dansen

‘Op dit moment verdring ik de gedachte aan een leven zonder Jaak. Mijn vader is plots gestorven toen hij 50 was. Dat was een shock. Dit wordt een andere manier van afscheid nemen. Een waar je meer naartoe groeit. Maar zolang Jaak er nog is, kan en wil ik niet inschatten hoe het zal zijn zonder hem. Soms schrik ik 's nachts wakker. Als ik hem dan naast me voel, ben ik opgelucht.’

'Onlangs ben ik 60 geworden. Ik heb een feestje georganiseerd met enkele vrouwen. Ik wou geen koppels. Dan zou het een klassiek dansfeest worden en dat zou te confronterend zijn. Uiteraard was Jaak wel aanwezig. Al die vrouwen hebben die avond met hem gebabbeld. Ik zag hem toen heel even weer gelukkig zijn. De dj speelde veel Franse liedjes, want daar houden Jaak en ik van. Plotseling had ik zo’n zin om met hem te dansen. Jaak kon dat vroeger goed. “Lukt niet meer”, reageerde hij. Ik heb hem kunnen overhalen. We hebben wat geschuifeld. Het was een impulsief idee, maar daardoor heel intens. Ineens werd ik overmand door emoties. De tranen bleven stromen. Een grote bek, maar een klein hartje. Zo ben ik. Het was wellicht de laatste keer dat we samen gedanst hebben, maar het kon niet mooier zijn. Zulke intense momenten, ik hoop dat er nog volgen. Genieten waar het nog kan.’

Dit interview werd afgenomen in het najaar van 2021. Kort nadat het verscheen in Leven is Jaak Van De Velde overleden. Kom op tegen Kanker leeft mee met Mieke Bouve en de hele familie.