Experimenteren
‘Afhankelijk van hoe ik me voelde, begon ik wat te experimenteren. Zonder slim plan of voorkennis zaaide en plantte ik erop los: alles door elkaar, te dicht bij elkaar, niet eens op het juiste moment … Door mijn chemobrein had ik geen enkele focus en mijn lichaam kon het vaak niet aan. Maar kleine potjes vullen met zand en daar een zaadje in begraven, maakte me rustig. Het was alsof ik daarmee ook mijn angst, boosheid en verdriet van die periode begroef.’
Verven met bloemen
‘Intussen ben ik met thuisstudies tuinontwerp gestart. Ik doe het online, volledig op mijn eigen ritme. Ik vind het enorm interessant en smul van alle nieuwe kennis. Over sierbloemen, kruiden, heesters, structuur- en vulplanten, groentjes, bollen en zaden, serreplanten … De opleiding leert me ook weer omgaan met planning, deadlines, computerbestanden, feedback … Maar vooral: de tuin is nu mijn spééltuin.’
‘Ik ben architect van opleiding, al was ik tot nu toe vooral erg technisch bezig. Het artistieke kwam weinig aan bod. Nu mag ik verven met bloemen: ik kleur de tuin in tot een schilderij.’
Gevoel volgen
‘Mijn tuin leert me zoveel over het leven. Bijvoorbeeld dat elke plant zijn eigen tempo heeft. Dat je soms wat extra voeding of water moet geven, maar dat je er vaak ook op mag vertrouwen dat het gewoon goed komt. Dat ik dus mijn gevoel mag volgen, zowel in mijn tuin als in mijn leven. Dat geen enkele bloem zich iets aantrekt van de struik naast zich, maar geduldig zijn eigen proces volgt. Dat alles in de natuur én het leven altijd verandert, altijd in beweging is, komt en gaat, snel of traag. Dat een plant nu eenmaal de juiste plaats en voedingsbodem nodig heeft om te kunnen groeien …’
‘Mijn tuin is een prachtige spiegel voor mijn eigen leven en ik kijk er zo graag in. Het is mijn toevluchtsoord en mijn houvast: stap voor stap komt alles goed.’
