Chirurgie bij een hersentumor

Het doel van de chirurgische ingreep is zoveel mogelijk tumor te verwijderen zonder het omliggende zenuwweefsel te beschadigen. Een operatie is niet altijd mogelijk als de tumor erg diep of centraal in de hersenen zit, of in een deel van de hersenen dat belangrijk is voor je functioneren. Bij gliomen blijkt totale verwijdering van de tumor bijna nooit mogelijk omdat die hersentumoren niet scherp afgelijnd zijn. De grens tussen tumorweefsel en gezond weefsel is zelden precies vast te stellen omdat de tumorcellen tussen de gezonde cellen zitten. De neurochirurg kan nooit rond de tumor een ruime marge gezond hersenweefsel wegnemen omdat dat de patiënt schade toebrengt. Na enige tijd kan de tumor dus vanuit de achterblijvende tumorcellen weer aangroeien.

Rond de tumorrest of de plek waar de tumor zat, kan zich tijdelijk vocht ophopen, waardoor de druk in de schedel wat toeneemt. Patiënten krijgen dan eventueel medicijnen (cortisone) om die vochtophoping tegen te gaan.

De tumor maar ook de operatie zelf kunnen leiden tot epileptische aanvallen. Artsen schrijven bij risicopatiënten daarom na een operatie uit voorzorg medicijnen voor tegen epilepsie. Ook patiënten die voor de operatie al epileptische aanvallen kregen, krijgen die medicijnen voorgeschreven.

Door de operatie kan aangrenzend gezond hersenweefsel beschadigd raken. Dat kan het bewegen, het gevoel, het denken, zien, horen en spreken soms tijdelijk of zelfs lang beïnvloeden. Het kan ook leiden tot veranderingen in je persoonlijkheid. Meestal verdwijnen of verminderen die bijwerkingen na enige tijd. Als ze lang blijven aanslepen, kan de patiënt baat hebben bij kinesitherapie en/of logopedie.

Na de operatie hebben patiënten zelden last van hoofdpijn, en die gaat meestal over na een paar dagen.