Echte Oostendenaar
Na de operatie volgden nog vier chemobeurten. ‘De ingreep op zich was al zwaar en dan die zware chemo erbovenop, dat werd te veel’, vervolgt de medisch oncoloog. ‘Bij de laatste chemo lieten we een product weg. Je had veel last van buikpijn en het aantal plaatjes in je bloed ging snel naar beneden.’ Arno knikt, die laatste chemobeurten waren inderdaad niet van de poes. Maar sindsdien is het alleen maar beter gegaan. Van de twintig kilogram die hij afviel, zijn er alweer enkele bijgekomen. ‘Ik heb een tijdje geen honger gehad. Dat gaat nu beter, al eet ik nog altijd minder dan vroeger.’
Ook Arno’s smaak is hersteld. ‘Vooral vlees smaakte in het begin heel vies. Nu eet ik alleen nog vlees van beesten op twee poten, niet meer van viervoeters. En vis, natuurlijk, als een echte Oostendenaar.’ En zijn haar is terug. ‘Ik heb er nu zelfs meer dan vroeger. Ik heb het al twee keer bijgewerkt met de tondeuse.’
Podiumverslaving
We nemen afscheid van de arts en zetten koers naar Arno’s laatste afspraak, op de afdeling geriatrie. Arno neemt er vrijwillig deel aan een klinische studie bij kankerpatiënten ouder dan 70 jaar, om hun zorgplan en levenskwaliteit te verbeteren. Onderweg hebben we het over COVID en de impact op zijn leven. Wat kanker en de behandeling niet konden, hem weghouden van het podium, daar slaagt het coronavirus wel in. ‘Optreden is mijn brandstof, daar krijg ik energie van. Ik ben verslaafd aan de adrenaline van het podium, ze is de maîtresse die me nog nooit bedrogen heeft.’