Wendy vertelt over de intieme relatie met haar man

'Toen ik na mijn borstverkleining een knobbeltje voelde, gingen mijn huisarts en gynaecoloog niet meteen van het ergste uit. Toch liet ik het op eigen initiatief wegnemen. Daarbij bleek dat het borstkanker was.' Als Wendy op 32-jarige leeftijd het verdict te horen krijgt, is ze niet meteen uit haar lood geslagen: het leven had voor haar al andere obstakels in petto. 'Al sinds ik 15 ben, heb ik amper 40% zicht. Toen ik te horen kreeg dat ik borstkanker had, dacht ik: "Het is wat het is, we gaan ervoor".'

Met een onvermoeibare vastberadenheid ging ze het gevecht met de tumor aan. Maar daar kwamen ook heel wat ingrijpende fysieke veranderingen bij kijken. Haar eierstokken werden verwijderd, wat een vervroegde menopauze op gang bracht. Met een DIEP-flap-borstreconstructie werden haar borsten geamputeerd en opnieuw gereconstrueerd met buikweefsel. 'Omdat ik emotioneel een wrak was van de hormoonblokkers die ik slikte, koos ik ervoor om mijn eierstokken te laten verwijderen. Zo was er geen kans op uitzaaiingen. Maar dat bracht ook de menopauze vervroegd op gang, waardoor mijn libido onder nul zakte.' 

De intimiteit met haar man Tim, en de manier waarop ze die al die jaren samen beleefd hadden, veranderde stilaan. 'Tim en ik zijn al 19 jaar samen. We hebben altijd een fantastisch seksleven gehad, de pannen vlogen soms van het dak. (lacht) Omdat ik wilde vermijden dat de kanker ons uit elkaar zou drijven, emotioneel maar ook intiem, zijn we blijven vrijen gedurende de periode waarin ik chemotherapie kreeg. Dat was niet evident: ik was snel moe en ook mijn lichaam veranderde. Zo ben ik op enkele maanden tijd 15 kilo aangekomen. Ik merkte wel dat Tim het daar af en toe moeilijk mee had.'

Tijdens het behandelingstraject werd niet gepraat over die intieme neveneffecten, en bij de psychologe op de oncologische dienst kon Wendy niet voldoende terecht. Dat betreurt ze. Toch is ze altijd blijven geloven in haar relatie. 'Ik heb soms nog last van verlatingsangst: wat als hij het niet meer spannend genoeg vindt? Voor ik borstkanker had, experimenteerden we graag in bed. Als jonge vrouw krulde heel mijn lichaam van genot tijdens het vrijen, dat is nu niet meer het geval. Confronterend, maar ik ben vastberaden om het te doen werken, ondanks de beperkingen. We proberen het nu zeker één keer per week te doen. Door mijn gevoelige arm is orale bevrediging soms moeilijk (Wendy’s lymfeklieren in haar rechteroksel werden operatief verwijderd, waardoor ze risico loopt op lymfoedeem, een opstapeling van water en afvalstoffen in het weefsel net onder de huid, red.), maar we experimenteren nu met seksspeeltjes, vooral op mijn initiatief. Ik weet dat Tim dat apprecieert. Om mijn arm te ondersteunen tijdens het vrijen gebruik ik een borstvoedingskussen.'

Om het ijs te breken in de slaapkamer en het allemaal wat luchtiger te maken, mag humor niet ontbreken. 'Dat is echt onze redding. Door de chemotherapie verloor ik ook al mijn schaamhaar. Dan zei ik tegen Tim: "Wil je me nog eens ontmaagden?"' (lacht)

Dat het nooit meer zal worden zoals vroeger, houdt Wendy niet tegen om positief naar de toekomst te kijken. 'Het sleutelwoord van onze relatie is wellicht loyaliteit. Ik ben ontzettend trots op de manier waarop we het samen aanpakken, en voor elk probleem een oplossing proberen te vinden. Na een pittig behandelingstraject en een verhuizing hebben we eindelijk de tijd om tot rust te komen. Ik denk al een tijdje aan relatietherapie, maar voorlopig zit dat er financieel nog niet in. Onlangs kochten we een jacuzzi, en ik vermoed dat die ons ook heel wat gezellige, intieme avonden zal bezorgen. En waar ik echt van droom als corona voorbij is? Een weekje er tussenuit met z’n twee, naar een romantische plek waar we alle tijd van de wereld hebben om elkaar opnieuw te ontdekken.'