Caroline vertelt hoe ze door haar kanker anders in het leven staat

Een eigen appartement, een vaste baan, uitstapjes met vrienden en familie, zo nu en dan een date. Caroline had haar leven op de rails en haar toekomst in de steigers toen ze als 27-jarige bloed ging geven bij het Rode Kruis. De brief met waarschuwing en kankerdiagnose die daarop volgden, brachten daar bruusk verandering in. ‘Plots komt er zoveel op je af. Je krijgt niet alleen te horen hoe vaak je chemo en bestraling zult krijgen, je beseft ook dat je toekomst on hold komt te staan. Daar had ik het heel moeilijk mee’, vertelt Caroline.

‘Ik had net het gevoel dat ik eindelijk op eigen benen stond en op een punt in mijn leven was gekomen waarop het allemaal goed begon te lopen. Ik had nog geen partner, maar wilde wel graag iemand leren kennen en op termijn een gezin stichten. Plots was ik bang dat dat me allemaal niet meer zou lukken, dat mijn toekomst er niet zou uitzien zoals ik die had gepland. Daar was ik meer mee bezig dan met de ziekte zelf.’ 

Ook op de andere momenten sinds haar diagnose kijkt Caroline niet met spijt terug. ‘Ik sta anders in het leven dan voorheen. Het is misschien vreemd om te zeggen dat je dankbaar bent voor een ziekte, want ik had ze natuurlijk liever niet gehad, maar ik ben wel dankbaar voor de inzichten die kanker me heeft gebracht. Ik kan bijvoorbeeld veel bewuster genieten van kleine dingen, zoals het mooie weer. Cliché, ik weet het, maar het maakt dat ik ook optimistischer naar de toekomst kijk.’

Focussen op wat wel goed gaat, het helpt Caroline dus ook vandaag nog. ‘Er zijn nog altijd zaken waar ik me soms zorgen over maak, zoals bij iedereen. Alleen probeer ik de zaken nu dag per dag te nemen zoals ze komen en me niet te veel zorgen te maken over wat daarna komt. Dat heb ik echt geleerd na de kankerdiagnose. Die houding zorgde er immers ook voor dat de ziekte mijn toekomst niet ging bepalen.’

Die houding zou ook anderen in deze coronaperiode kunnen helpen relativeren, vindt Caroline. ‘Ik hoor zoveel mensen klagen over wat ze niet meer mogen. “Misschien moet je gewoon eens kijken naar wat wel nog kan en daarvan genieten”, denk ik dan. Probeer het beste te maken van de situatie, in plaats van te klagen over zaken waar je geen vat op hebt. Zo maak ik alvast het beste van moeilijke periodes.’