Sofie en Evy. Foto Joost Joossen

Al van bij het eerste contact voelden we een klik

Schouder aan schouder: Sofie Guns en Evy Van De Veire

Uit Leven • Editie 97 • Januari 2023

Aan het begin van de herfst van 2021 leerden Sofie Guns (42) en Evy Van De Veire (42) elkaar via Instagram kennen. Ze waren allebei in behandeling voor borstkanker en maakten op hetzelfde moment dezelfde dingen mee. Op korte tijd werden ze goede onlinevriendinnen. Een ontmoeting in levenden lijve werd een project voor na hun behandeling. ‘We zien elkaar bij een rosé in de zon’, spraken ze af.

Auteur: Liesbet De Vuyst • Fotograaf: Joost Joossen

Stel je vraag over kanker

Contacteer de Kankerlijn

Bel 0800 35 445
Nu beschikbaar
Ma-vrij 9-12u en 13-17u
Chat met de Kankerlijn
Nu offline Beschikbaar op 01/04/2024 om 09:00
Ma 9-12u
Woe 14-17u en 19:30-22:30u

Sofie en Evy kregen in de zomer van 2021 de diagnose borstkanker. Ze hadden alle twee even tijd nodig om dat nieuws te verwerken en hun dichte familie in te lichten. Maar toen ze met hun behandeling van start gingen, gooiden ze los van elkaar hun verhaal op Instagram. Met regelmatige posts lichtten ze hun volgers in waar ze zaten in hun behandelingstraject en hoe het mentaal met hen ging. Een gemeenschappelijke vriendin stelde aan Evy voor om Sofie te volgen en omgekeerd. Maar het bleef niet gewoon bij volgen. De twee vrouwen begonnen elkaar persoonlijke berichten te sturen. Dat was de start van een mooie vriendschap.

Herinneren jullie je nog dat eerste persoonlijke contact?

Sofie: ‘Toen Evy vroeg of ze me mocht volgen, stuurde ik haar bijna tegelijkertijd ook een persoonlijk bericht. Al van bij dat eerste contact voelde ik dat er een klik was.’
Evy: ‘Onmiddellijk bleek dat we veel gemeenschappelijk hadden. We zijn even oud en allebei moeder van een tweeling. Daarnaast houden we van reizen, van mooie kleren en lekker eten. Maar ook in onze diagnose en behandeling waren er heel wat overeenkomsten. We werden behandeld in hetzelfde ziekenhuis en gingen bij dezelfde oncoloog. Met amper enkele dagen verschil werden we begin september 2021 geopereerd en kregen we daarna chemo- en radiotherapie.’ 

Bleven jullie de hele behandeling lang contact houden? 

Evy: ‘Na het eerste bericht volgde al snel een tweede. En toen een derde. Ik vond veel steun bij mijn gezin, familie en vrienden. Maar de band met Sofie was anders, omdat ik merkte dat zij onmiddellijk begreep wat ik bedoelde en hoe ik me voelde. Dat deed zo’n deugd.’ 
Sofie: ‘Ik ervaarde het precies zo. Aan mijn vriendinnen vertelde ik wel over mijn kanker, maar mijn bezorgdheden delen, dat lukte het beste met Evy. Met haar besprak ik echt alles waarmee ik tijdens mijn kankerbehandeling geconfronteerd werd.'

Sofie Guns. Foto Joost Joossen

Sofie, 42 jaar, mama van Maite en Alyssa, gezondheidscoördinator bij een ziekenfonds

Ieder pijntje of kwaaltje analyseerden we samen. We waren de ene keer elkaars psycholoog, de andere keer elkaars dokter.

'We deelden onze seksuele bekommernissen of vertelden elkaar hoe we ons voelden naar onze partners en kinderen toe. Maar ook ieder pijntje of kwaaltje analyseerden we samen. Heb jij dat ook al gevoeld? Zou het nodig zijn om de arts te contacteren? We waren de ene keer elkaars psycholoog, de andere keer elkaars dokter.’

Maar vooral elkaars vriendin?

Sofie: ‘Al heel snel stuurden we bijna dagelijks berichten. Zelfs ’s nachts gebeurde het dat we elkaar hoorden. Als ik niet kon slapen, liet ik dat aan Evy weten. Op heel korte tijd werd ze inderdaad een echte vriendin.’
Evy: ‘Ik ben blij dat Sofie op dat moeilijke moment in mijn leven kwam. Samen dat pad bewandelen maakte het wat draaglijker. Door Sofie werd ik ook minder bang. Ik wist dat ze er was en dat ze mij zou begrijpen.’

Sofie en Evy 2. Foto Joost Joossen

Hadden jullie ook invloed op elkaars ziekteproces? 

Sofie: ‘Als we een slechte dag hadden, dan trokken we elkaar daardoor. Ik heb altijd geprobeerd om positief te blijven. Zelfs in die donkere winterdagen ging ik bewust op zoek naar licht. Figuurlijk, soms ook letterlijk. Scheen het zonnetje, dan trok ik naar buiten voor een wandeling.’ 

Evy: ‘Op die manier stimuleerde Sofie mij om te bewegen. Als ik op Instagram zag dat ze gewandeld had, trok ik ook veel gemakkelijker mijn stapschoenen aan. We hadden het allebei ook heel lastig toen we onze haren verloren. Ik zette als eerste de tondeuse erin. Maar Sofie kon ik niet overtuigen hetzelfde te doen. Zij hoopte met een ijskap haar haren te behouden en hield dat enige tijd vol.’

Sofie: ‘Uiteindelijk verloor ik toch mijn haar. Dat vond ik een van de pijnlijkste momenten. Maar met de komst van de zomerzon gingen ook mijn bloemen weer bloeien. Heel snel zwierde ik mijn pruik en mutsen aan de kant. Ik heb Evy echt moeten overhalen hetzelfde te doen. Zij had het moeilijk om zich in het openbaar te vertonen met haar korte coupe.’

Ging het contact verder dan alleen berichten sturen?

Evy: ‘Af en toe belden we eens. En Sofie had ook de gewoonte om spraakberichten via WhatsApp te sturen. Als ze van bij de dokter kwam bijvoorbeeld, had ze altijd zoveel te vertellen dat typen te veel tijd in beslag nam. Ik vond het altijd verrassend om haar stem te horen.’

Hebben jullie elkaar ook in levenden lijve ontmoet toen jullie ziek waren?

Evy: ‘Het grappige was dat wij in hetzelfde ziekenhuis behandeld werden en bij dezelfde arts op raadpleging gingen. We kregen ook gelijktijdig onze chemo- en radiotherapie. En toch kwamen we elkaar nooit tegen. De dag of het tijdstip verschilden altijd. De verpleegkundigen in de dagkliniek wisten wel dat we elkaar kenden en vertelden tegen mij over Sofie en omgekeerd.’

Sofie: ‘We overwogen om elkaar op te zoeken, maar uiteindelijk beslisten we om dat moment uit te stellen tot na de behandeling. We zouden elkaar zien bij een rosé in de zon.’ 

Een zonnige ontmoeting bij een glas wijn, het klinkt bijna als een spannende blind date?

Evy: ‘Toch voelde het helemaal niet als een blind date. Het was net alsof we elkaar al jaren kenden.’ 
Sofie: ‘Bovendien zagen we elkaar ook niet op een zonnig terras, maar wel bij Carina Van Cauter, de gouverneur van Oost-Vlaanderen. Zij is de vrouw van mijn baas en kent de man van Evy. Toen ze ons verhaal te horen kreeg en wist dat we elkaar nog nooit in het echt gezien hadden, was ze gecharmeerd. Ze nodigde ons samen met onze mannen bij haar thuis uit voor een etentje. Dat was een fantastisch moment. We genoten er enorm van de gastvrijheid en van elkaar.’

Evy Van De Veire. Foto Joost Joossen

Evy, 42 jaar, mama van Phéline en Jules, receptionist bij een mediagroep

Sofie en Evy 3. Foto Joost Joossen
Sofie en Evy 4. Foto Joost Joossen

Hoe reageerden andere mensen op jullie posts?

Sofie: ‘Net als Evy deelde ik elke stap in mijn behandelingsproces: het plaatsen van de poortkatheter, mijn haarverlies, de eerste chemo, de laatste bestraling. Veel volgers reageerden daar positief op. “Nu weten we wat zo’n behandeling inhoudt”, lieten ze me weten. Er waren vrouwen die stuurden dat ze hopelijk nooit borstkanker zouden krijgen, maar dat ze door mijn berichten toch minder bang waren. Ik sprak op Instagram ook vaak over wat kanker mentaal met mij deed. Ging het emotioneel wat minder, dan stuurden mensen wel eens een berichtje om mij aan te moedigen. Tijdens mijn behandeling had ik veel aan sociale media.’ 

Leerden jullie via Instagram nog andere lotgenoten kennen?

Evy: ‘Ja hoor. Door mijn verhaal online te delen, leerde ik nog veel andere kankerpatiënten kennen. Na verloop van tijd ontstaat er een soort betrokkenheid. Het gebeurt wel eens dat iemand die je volgt sterft en dan komt dat hard binnen. Nu mijn behandeling achter de rug is en ik opnieuw begin te werken, probeer ik uit zelfbescherming toch wat meer afstand te nemen.’ 
Sofie: ‘Ook ik leerde door mijn ziekte veel nieuwe en mooie mensen kennen, maar zo’n match als met Evy ervaarde ik met niemand anders.’

Wie is jouw grote steun en toeverlaat, wie geeft er jou moed, samen met wie kom je je ziekte door? Mail ons kort je verhaal, misschien kunnen we jullie samen interviewen. E-mail: leven@komoptegenkanker.be.

Lees meer verhalen in het magazine Leven

Veel van onze verhalen zijn ook verschenen in het magazine Leven van Kom op tegen Kanker. Abonneer je om geen enkel verhaal te missen!