Sofie: ‘Uiteindelijk verloor ik toch mijn haar. Dat vond ik een van de pijnlijkste momenten. Maar met de komst van de zomerzon gingen ook mijn bloemen weer bloeien. Heel snel zwierde ik mijn pruik en mutsen aan de kant. Ik heb Evy echt moeten overhalen hetzelfde te doen. Zij had het moeilijk om zich in het openbaar te vertonen met haar korte coupe.’
Ging het contact verder dan alleen berichten sturen?
Evy: ‘Af en toe belden we eens. En Sofie had ook de gewoonte om spraakberichten via WhatsApp te sturen. Als ze van bij de dokter kwam bijvoorbeeld, had ze altijd zoveel te vertellen dat typen te veel tijd in beslag nam. Ik vond het altijd verrassend om haar stem te horen.’
Hebben jullie elkaar ook in levenden lijve ontmoet toen jullie ziek waren?
Evy: ‘Het grappige was dat wij in hetzelfde ziekenhuis behandeld werden en bij dezelfde arts op raadpleging gingen. We kregen ook gelijktijdig onze chemo- en radiotherapie. En toch kwamen we elkaar nooit tegen. De dag of het tijdstip verschilden altijd. De verpleegkundigen in de dagkliniek wisten wel dat we elkaar kenden en vertelden tegen mij over Sofie en omgekeerd.’
Sofie: ‘We overwogen om elkaar op te zoeken, maar uiteindelijk beslisten we om dat moment uit te stellen tot na de behandeling. We zouden elkaar zien bij een rosé in de zon.’
Een zonnige ontmoeting bij een glas wijn, het klinkt bijna als een spannende blind date?
Evy: ‘Toch voelde het helemaal niet als een blind date. Het was net alsof we elkaar al jaren kenden.’
Sofie: ‘Bovendien zagen we elkaar ook niet op een zonnig terras, maar wel bij Carina Van Cauter, de gouverneur van Oost-Vlaanderen. Zij is de vrouw van mijn baas en kent de man van Evy. Toen ze ons verhaal te horen kreeg en wist dat we elkaar nog nooit in het echt gezien hadden, was ze gecharmeerd. Ze nodigde ons samen met onze mannen bij haar thuis uit voor een etentje. Dat was een fantastisch moment. We genoten er enorm van de gastvrijheid en van elkaar.’