Column Bart van Eldert - Meeleven

Ik mocht naar het allerfonkelnieuwste ziekenhuisgebouw van Nederland maar ik had geen zin. Als ik ‘s morgens vroeg een uurtje moet rijden, zitten mijn chemo en stoelgang altijd samen op de achterbank te klieren. Juist wanneer je het niet verwacht, vliegen ze elkaar in de haren. Begrijpelijk, zei het ziekenhuis dat tenslotte met de allermodernste inzichten werkt. Ik kreeg een afspraak om half twaalf.

Vanwege een sanitaire stop verscheen ik tien minuten te laat bij de hiphouten balie met schemerlamp om te overlopen welke medicijnen ik op dat moment nam. De assistente keek in de computer. Daar stond ik niet meer in. Ik moest maar bellen. Dus las ik vanuit een trendy fauteuil in de wachtkamer mijn medicijnlijstje voor aan de verpleegkundige twintig meter verderop. Later sprak ik mijn specialist in zijn nieuwe spreekkamer met stoerbrede houten deur en blauw gestoffeerde hanglamp. De computer zou mij nog een automatisch gegenereerde belafspraak mailen. Dat moest ik maar negeren. Thuis las ik dat dit überhip gestylde techziekenhuis de patiënt zo kort mogelijk binnen de muren wil hebben. Op deze manier gaat dat wel lukken.

Gezonde mensen die dingen bedenken voor zieke mensen. Kan dat beter? Rond dezelfde tijd was ik in het ook al fonkelnieuwe Fika-huis in Brugge. Bij de opening van het inloophuis spraken wetenschappers van de Vrije Universiteit Brussel. Ze vertelden hoe elk van ons te maken krijgt met ziekte, rouw of verlies. En dat we dan slechts vijf procent van onze tijd in het ziekenhuis zijn. Zij zoeken, liefst samen met Fika, naar een meer meelevende samenleving voor die 95 procent waarin we nu te vaak alleen zijn. Daarna spraken de Brusselse journalist Meike de Roest en ik met de volle zaal over onze twee speciale Fika-afleveringen van haar podcast Kaal is ook een kapsel. Twee generaties in gesprek over rouw, angst en nieuwe dromen. 

In jaren reed ik niet zo’n afstand of zag ik zoveel mensen. Podcastmaker Meike de Roest zat voor haar gevoel in een eerste weer volle werkweek. Ik turfde tweemaal zelfoverwinning op deze avond voor zieke én gezonde mensen. Na afloop kuste een dame met drie keer kanker in de familie me op beide wangen. Het voelde als twee medailles. Genezen start in het ziekenhuis. Maar beter worden begint in Brugge.