Serap vertelt hoe schrijven haar uitlaatklep werd tijdens haar behandeling

‘In november 2021 kreeg ik te horen dat ik baarmoederhalskanker stadium drie had. Een harde diagnose. Zeker omdat mijn tweede dochter toen nog maar net twee maanden oud was. Na een zware en intensieve behandeling ging ik herstellen in Turkije, samen met mijn gezin en ouders.’

Daar zag Serap dat Kom op tegen Kanker vrijwilligers zocht voor het A-team. Jongvolwassenen die AYA’s (16- tot 35-jarigen met kanker) een luisterend oor, informatie op maat, tips en advies geven. ‘Dankzij het A-team kwam ik in contact met lotgenoten en besefte ik dat we veel raakvlakken hebben en vaak met dezelfde dingen worstelen.’

Helaas herviel Serap in april van dit jaar. Een scan toonde een tumor in haar linkerlong. ‘Acht maanden na mijn eerste “schone” scan werd ik geopereerd. De tumor werd met succes weggehaald en ik startte opnieuw met revalideren.’
 

‘Ik kreeg ineens de schrijfmicrobe te pakken en schreef alles van me af. Iets wat ik voordien nog nooit gedaan had, maar wat voor mij de start van mijn verwerkingsproces bleek te zijn. Na mijn herval ging ik opnieuw herstellen in Turkije. Daar schreef ik bijna dagelijks. Vroeger kreeg ik moeilijk iets op papier gezet, maar nu bleven de woorden komen.’

Seraps blog is een succes. ‘Mensen sturen me vaak berichtjes. Ze vinden mijn blog ontroerend en herkenbaar. Ik krijg ook vaak het compliment dat mijn teksten zo authentiek en echt overkomen. Dat zijn ze ook. Onlangs stuurde iemand me dat ik perfect verwoord waar de meeste mensen niet over kunnen of willen praten. Dat doet zo’n deugd.’ 

‘Ik ga weinig thema’s uit de weg en merk dat lotgenoten daar nood aan hebben. Iemand die onverbloemd deelt hoe het is om op jonge leeftijd kanker te hebben en te herstellen. Het is de ultieme kijk in mijn hart, vaak hoopgevend, soms hard, maar altijd oprecht en vooral broodnodig.’