Cameraman Daniel Demoustier na lymfeklierkanker

Blijven doorgaan, wat er ook gebeurt, het is ondertussen Daniels tweede natuur geworden. Vanuit dezelfde houding reageerde hij toen hij in juni 2017 vernam dat hij kanker had. Zijn huisarts merkte bij een routinecontrole een verdikking in zijn buik op, en dacht aanvankelijk dat er iets mis was met zijn milt. Ook aan TBC werd even gedacht, vanwege de plekken waar Daniel voor zijn werk kwam. Maar na een scan en een biopsie bleek het om non-hodgkin-lymfeklierkanker te gaan. De specialist was al bij al redelijk positief, zegt Daniel. ‘Hij vertelde me dat de vooruitzichten op genezing goed waren. Zelf kon ik me gewoon niet voorstellen dat kanker me klein zou krijgen; ik ben al verschillende keren aan de dood ontsnapt. Al moet ik toegeven dat ik tijdens ons tweede gesprek toch wel een koude douche kreeg.'

Ondertussen was immers gebleken dat de kanker in fase IV zat: er waren uitzaaiingen in mijn lever en mijn ruggenmerg gevonden. Toch bleef ik ervan overtuigd: we pakken dit aan, en dan ga ik weer verder met mijn leven.’

Na de scan had de arts hem aangeraden om de vier nog geplande chemobeurten toch te ondergaan, voor de zekerheid. Tegen het eind begon de vermoeidheid erg zwaar te wegen, zegt Daniel. ‘Ik raakte de laatste dagen zelfs niet meer de trap op. Toch was ik genoodzaakt om nog voor de laatste chemobeurt opnieuw te gaan werken. Als zelfstandige krijg je het minimum-vervangingsinkomen, wat maar een fractie is van mijn vaste kosten als cameraman. Op mijn laatste werk was ik meteen vervangen toen ik uitviel, dus daar kon ik niet terug naartoe. Via vrienden ben ik in december in de culturele sector aan de slag kunnen gaan. Maar ik kan je verzekeren dat het in het begin erg zwaar was. Nu ben ik weer op krachten aan het komen. Ik leef weer voluit, zij het iets gezonder dan voordien (lacht). Ik let meer op wat ik eet, ik kook meer zelf, en ik ben ook met een moestuin begonnen.’

Daniel heeft nog last van neuropathie in zijn tenen, een gevolg van de chemotherapie. Daardoor kampt hij af en toe met evenwichtsproblemen, waar hij kinesitherapie voor volgt. En hij moet zoals alle ex-kankerpatiënten nog geregeld op controle. Maar het gaat hem een jaar na de diagnose weer goed. Zelf wijt hij zijn snelle recuperatie aan een aantal factoren. Om te beginnen een puur medische: voor elke chemobeurt kreeg hij rituximab ingespoten (MabThera, een soort doelgerichte therapie, red.), dat de werking van de chemo versterkt. Voorts heeft hij van bij het begin medicinale cannabisolie (zie kader hieronder) ingenomen. Daniel is ervan overtuigd dat het middel hem geholpen heeft om de chemokuren beter te doorstaan en minder last te hebben van misselijkheid.