Doelgerichte therapie bij een non-hodgkinlymfoom

Doelgerichte therapie remt de signalen waardoor kankercellen kunnen groeien. Daarom heten de doelgerichte medicijnen vaak ‘remmers’. Bij een non-hodgkinlymfoom worden momenteel onder meer CD20- en CD52-remmers toegediend. Die blokkeren het eiwit CD20 of CD52 dat kankercellen helpt om te overleven.

Voorbeelden van CD20-remmers zijn rituximab (merknaam MabThera), obinutuzumab (Gazyvaro) en ibritumomab tiuxetan (Zevalin). Een voorbeeld van een CD52-remmer die mensen met een non-hodgkinlymfoom soms krijgen, is alemtuzumab (MabCampath).

CD20- en CD52-remmers worden meestal toegediend via een infuus als enige behandeling of in combinatie met chemotherapie.

Het onderzoek naar het DNA van kankercellen en de ontwikkeling van doelgerichte medicijnen zijn volop in evolutie. Daardoor komen er regelmatig nieuwe medicijnen bij.

Bij doelgerichte therapie verschillen de bijwerkingen per medicijn. Ook je conditie en je leeftijd spelen een rol. Doelgerichte medicijnen hebben andere nevenwerkingen dan de klassieke bijwerkingen van chemotherapie. Ze werken doelgerichter in op de kwaadaardige cellen en tasten minder gezond weefsel aan.

De meest voorkomende nevenwerkingen van CD20- en CD52-remmers zijn een grieperig gevoel (koude rillingen, koorts, hoofdpijn, spierpijn, rugpijn, gewrichtspijn en pijn op de borst) en algemene malaise. Die bijwerkingen treden op tijdens of kort na toediening van het medicijn. 

Elk medicijn heeft specifieke mogelijke bijwerkingen. Je arts of een verpleegkundige geeft je daarover op voorhand meer uitleg. Bespreek zelf ook op tijd problemen of symptomen met je arts.