Kinderen hebben immers een rijke fantasie die soms verder gaat dan de werkelijkheid. Die verbeelding kan hen extra bang maken. Of ze verwerken hun angst door zich schuldig te voelen. Ze denken misschien dat het hun schuld is dat papa of mama ziek is, of dat ze het erger maken door stout, boos of verdrietig te zijn.
Als beide ouders samenwonen, is het goed om het samen te vertellen, zodat je alletwee weet wat er gezegd is en hoe de kinderen reageerden. Of je kan iemand vragen om erbij te zijn om jou en je kind te ondersteunen, bijvoorbeeld een grootouder of iemand anders van de familie.
Ga er niet van uit dat een oncopsycholoog of een andere zorgverlener je kinderen vertelt wat er aan de hand is. Je kunt in het ziekenhuis wel terecht voor tips over praten met je kinderen.
