Tien tips om met kinderen te praten over kanker

De ervaring leert dat het belangrijk is om je kinderen mee op weg te nemen in het proces dat je doormaakt als je kanker hebt. Het is goed om hen te vertellen wat er aan de hand is en om hen bij je ziek-zijn te betrekken. Tien tips daarbij.

Probeer duidelijk te zijn en gebruik een taal die het kind verstaat.

Anders bestaat het risico dat je kinderen de term van iemand anders horen. Misschien durven ze er dan zelf niet over te beginnen en is er niemand die hen kan opvangen en helpen, of kan vertellen dat niet iedereen doodgaat van kanker.

Geef niet te veel informatie tegelijkertijd en loop niet te ver op de zaken vooruit. Je kunt uitleggen wat je hebt, waarom er iets aan moet worden gedaan, wat de gevolgen kunnen zijn en wat er de komende dagen en weken gaat gebeuren. Houd je kinderen daarna gaandeweg op de hoogte van veranderingen in jouw situatie en van de tijdstippen waarop controles plaatsvinden.

Je kunt gerust vertellen dat je heel erg triest bent omdat de dokter je heeft verteld dat je kanker hebt.

Zeg dat je hoopt dat je weer beter wordt.

Heb je meerdere kinderen, dan kan het goed zijn om hen allemaal op hetzelfde moment te informeren, zodat ze elkaar kunnen steunen. Is het leeftijdsverschil tussen je kinderen groot of hebben ze heel verschillende karakters, dan hebben ze misschien meer aan een individueel gesprek. Als je alle kinderen tegelijk vertelt wat er aan de hand is, blijft het toch belangrijk om daarna aandacht te hebben voor elk kind afzonderlijk en in te spelen op de vragen van elk van hen.

Luister naar de vragen van je kinderen en probeer eerlijk te antwoorden, ook als er niet meteen een antwoord is. Je kunt ook zeggen dat jij of anderen iets niet weten. Kinderen vragen meestal niet meer dan ze zelf aankunnen en ze geven ook spontaan aan wanneer het genoeg is geweest.

Zo help je zowel je kinderen als jezelf.

Zorg dat je kinderen wezenlijke punten als eersten te horen krijgen. Soms willen je kinderen liever niets weten. Of ze willen nu niets weten, maar straks, later. Blijf toch praten, ook al doe je dat niet rechtstreeks met hen, maar met je andere kinderen, je partner of vrienden. Zo horen ze toch genoeg en kunnen ze zelf terugkomen op wat voor hen belangrijk is.

Zoek samen naar informatie of vraag bijvoorbeeld of je samen de bestralingsruimte eens mag bezoeken.