Kinderen hebben het recht om op hun manier en op hun tempo om te gaan met de situatie. Niet al hun emoties hoeven dus meteen ‘geproblematiseerd’ te worden. Soms zitten kinderen ook wel om andere redenen niet lekker in hun vel. Misschien hebben ze wel problemen die niets met kanker te maken hebben of hebben ze het moeilijk met zichzelf.
Wanneer het gedrag van je kinderen sinds je ziekte op alle fronten wel duidelijk zorgwekkend is en dit niet overgaat, klop je best eens aan bij een psycholoog. Vraag ernaar in het ziekenhuis waar je in behandeling bent. Tijdens je behandeling kan je gratis bij psychologen terecht met dit soort vragen. Of spreek de hoofdverpleegkundige of oncocoach aan en vraag bij wie in het ziekenhuis je hiervoor best aanklopt.
Probeer wel te vermijden dat je je kinderen het gevoel geeft dat er iets mis is met hen als persoon. Zeg dat je hulp zoekt omwille van de nieuwe, moeilijke situatie binnen het gezin, die wordt veroorzaakt door kanker.