Hoe reageer je zelf als ouder?

Angst, verdriet, schuldgevoel: hoe reageer je zelf als ouder als kanker in je gezin komt?

Angst

Zowel ouders als kinderen zijn bang voor wat komen gaat, bang voor de afloop, bang voor de emoties die opkomen. Al die angsten zijn vaak moeilijk bespreekbaar. Wie als ouder durft toegeven dat hij of zij ook bang is, helpt zijn kind om met angst om te gaan. Ook regelmaat kan helpen in een onzekere periode. Samen eten, samen spelen en samen praten kan helpen om het gevoel van veiligheid te herstellen.
Wel is het belangrijk dat je het uiten van je gevoelens doseert, want als je al je angsten aan je kinderen laat zien, kunnen ze van streek raken omdat het meer is dan ze aankunnen.

Verdriet en schuldgevoel

Veel ouders voelen zich verdrietig en schuldig. Ze zijn bang dat ze minder aandacht aan hun kinderen kunnen besteden en maken zich zorgen over de toekomst. Wanneer je iets vertelt over je gevoelens, zoals onzekerheid, wanhoop en hoop, krijgen je kinderen inzicht in wat er in jou omgaat. Bovendien maakt dit voor hen de weg vrij om te praten over hun gevoelens. Zeg bijvoorbeeld dat je verdrietig bent omdat je je te moe voelt om ze met hun huiswerk te helpen of te ziek om mee naar de muziekschool te gaan.

Hoe houd je het gewone leven draaiende? Drie tips

  1. Zoek familie, vrienden en kennissen op, of nodig hen uit bij je thuis. Op die manier voorkom je dat je gezin geïsoleerd wordt en dat gezinsleden emotioneel overbelast raken. Je moet ook af en toe eens goed kunnen lachen en plezier maken. Zo wordt er wat stoom afgeblazen en kan iedereen er weer even tegen.
  2. Geef kinderen het gevoel dat ze kinderen mogen blijven, dat ze mogen spelen met vrienden, dat ze hun hobby’s kunnen behouden, en dat ze niet de hele tijd droevig hoeven te zijn. Pubers kunnen hulp bieden in het huishouden, maar ook voor hen is het belangrijk dat ze puber mogen blijven: dat ze hun grenzen mogen uitproberen en zich mogen terugtrekken in hun eigen wereld, met hun eigen vrienden.
  3. Zie het niet als onverschilligheid als je tiener zijn gedachten verzet. Misschien lijkt het soms alsof je ziekte hen onverschillig laat, als pubers lopen zeuren om een nieuwe broek of als ze ondanks alles gewoon naar een fuif gaan.

Stel je vraag over kanker

Contacteer de Kankerlijn

Bel 0800 35 445
Nu niet beschikbaar
Ma-vrij 9-12u en 13-17u
Chat met de Kankerlijn
Nu offline Beschikbaar op 29/04/2024 om 09:00
Ma 9-12u
Woe 14-17u en 19:30-22:30u
Met dank aan Catherine Baillon en de oncopsychologen van het UZ Brussel
Laatst aangepast op