Dimitri Van Den Heuvel slaagt er niet in om na kanker een schuldsaldoverzekering af te sluiten

Dwarsligger

De herinnering aan de kanker was vervaagd, het verlangen naar een groter huis daarentegen was nog altijd springlevend. Nu Dimitri weer gezond en sterk was, wou hij die wens graag in vervulling zien gaan. ‘Dat ging uiteraard gepaard met de nodige twijfels. Ons appartement was afbetaald en we zouden financieel eindelijk een comfortabel leven kunnen leiden. Ook de gedachte aan opnieuw ziek worden, stak wel eens de kop op. Maar ik voelde me goed en de zin om er opnieuw tegenaan te gaan, was sterker dan de twijfel. Het was al lang een droom en het laatste wat ik wou, was dat kanker ons daarin zou tegenhouden. Als puntje bij paaltje kwam, bleek niet de kanker dwars te liggen, wel de bank.’

Dat Dimitri een schuldsaldoverzekering zou worden geweigerd, had hij niet verwacht. De bank vond de evolutie van zijn kanker nog te onzeker, zo stond het in de brief verwoord. ‘Dat ik ondertussen al negen jaar ziektevrij was, bleek niet van tel. Wat voorheen verboden was, mocht plotseling wel: de bank gaf me de toelating om bij andere instellingen te informeren naar een mogelijke schuldsaldoverzekering. Mijn lening tegen gunstig tarief liep geen gevaar.’
‘Moest ik de bank nu dankbaar zijn?’, reageert Dimitri nog altijd verontwaardigd. ‘Maar het strafste moet nog komen’, gaat hij verder. ‘Ik viel al helemaal om van verbazing toen de bankbediende er nog aan toevoegde dat de hele beslissing herbekeken kon worden indien zou blijken dat ik bij de concurrentie toch een verzekering kon versieren.’

Slechte klant

Hoe vreemd ook het idee, Dimitri en Christel deden wat hen geadviseerd werd en gingen bij andere verzekeraars langs. Bij het eerste contact maakten zij nooit een probleem van Dimitri’s ziekte. Ze berekenden zelfs zijn premie. Pas wanneer de medische vragenlijst werd ingevuld, kwam de aap uit de mouw. Overal werd hij geweigerd. Hij kreeg zelfs geen voorstel voor een verzekering met een medische bijpremie of waarbij herval van leukemie zou worden uitgesloten. Dimitri betwistte de uitspraken zelfs bij het Opvolgingsbureau voor de Tarifering.

‘Op zo’n moment weet je dat je voor een bank of verzekeringsmaatschappij geen mens bent, dat voor hen enkel cijfers en statistieken tellen. Als je de pech hebt om in een statistiek te zitten waar het sterftecijfer vrij hoog ligt, dan kan je het schudden. Banken en verzekeringen verkopen en willen winst maken. Hypothecair gezien breng ik de bank geld op, maar voor een schuldsaldoverzekering ben ik een slechte klant.’

Modelklant

Hoewel Dimitri wel wist dat de bank- en verzekeringssector zo werkte, schrok hij op het moment zelf toch nog van de manier waarop hem dat duidelijk gemaakt werd. ‘Nu ik er zelf mee geconfronteerd werd, besefte ik pas echt hoe oneerlijk zo’n regeling is. Mensen moeten na kanker de kans krijgen om de draad van hun leven weer op te nemen, zonder daarbij telkens tegen muren te botsen. Ik ben nu bijna tien jaar kankervrij. Is dat niet voldoende bewijs dat ik de ziekte overwonnen heb? Ik denk dat mijn levensstijl ondertussen ook veel beter is dan die van veel andere klanten. Ik sport en eet gezond om zo mijn kans op herval tot een minimum te herleiden en laat me jaarlijks controleren. Toch blijkt dat niet van belang te zijn voor de banken en verzekeringsmakelaars.’

Dan maar zonder?

Dat Dimitri geen schuldsaldoverzekering heeft, maakt hem ongerust. ‘Ik rijd elke dag met mijn motor naar het werk en dan denk ik daar regelmatig aan. Als ik zou omkomen in een ongeluk, dan moet Christel alles alleen afbetalen. Dat lukt haar niet. Er zal dan niets anders opzitten dan verkopen of bij onze kinderen aankloppen. Maar dat is geen geruststellende gedachte. Soms zinkt de moed me in de schoenen en denk ik: dan maar zonder. Maar dat zou niet mogen, want uiteindelijk moet voor dit huis wel nog negentien jaar afbetaald worden.’

Dimitri heeft even zijn pogingen gestaakt. Maar dit jaar is het tien jaar geleden dat hij ziek werd. Binnenkort start hij de hele procedure opnieuw op. Hij wil zich niet neerleggen bij de onrechtvaardige beslissing van zijn bank en de verzekeraars bij wie hij aanklopte en ze confronteren met het argument dat hij intussen tien jaar ziektevrij is.