Onderzoeken en diagnose van hoofd-halskanker

De laatste tijd wordt spiegelen vaker vervangen door een endoscopie, waarbij de arts via je neus de mond, de neus, de keelholte, het slokdarmhoofd of het strottenhoofd inspecteert. Het onderzoek verschilt per orgaan van naam: een laryngoscopie is een onderzoek van het strottenhoofd (de larynx), voor de neus heet het onderzoek een neusendoscopie.

Als de arts bij die onderzoeken een afwijking vaststelt, volgt er een biopsie.

Valt de diagnose hoofd-halskanker, dan kunnen nog andere onderzoeken volgen om te zien hoe groot de tumor is en of er mogelijk uitzaaiingen zijn elders in het lichaam: een CT-scan, een PET-CT-scan of, bij een minderheid van de patiënten, een MR-scan (de arts beslist of dat voor jou wel of niet nodig is).

Om te controleren of er uitzaaiingen zijn in de lymfeklieren, doet de arts in bepaalde gevallen een echografie. Als artsen een lymfeklier zien met mogelijk uitzaaiingen, doen ze soms een punctie.

Stadia van hoofd- en halskankers

Met al die onderzoeken kan de arts het stadium van de ziekte vaststellen. Dat is de mate waarin de ziekte zich in het lichaam uitbreidde. De arts houdt rekening met de grootte van de tumor, de eventuele doorgroei van de tumor in het omringende weefsel (T = tumor) en uitzaaiingen in de lymfeklieren (N = nodus) of organen elders in het lichaam (M = metastasen op afstand).