Doelgerichte medicijnen werken in op signaalpaden in de kankercel die verantwoordelijk zijn voor de groei en overleving van lymfomen. Ze zijn dus selectiever dan chemotherapie, die ook gezonde sneldelende cellen aantast.
Doelgerichte medicijnen blokkeren bepaalde eiwitten en worden daarom ook remmers genoemd. Voorbeelden van signaalremmers die momenteel gebruikt worden om een non-hodgkinlymfoom te behandelen, zijn BTK-remmers (blokkeren het eiwit BTK) en BCL2-remmers (blokkeren het eiwit BCL2). Voor non-hodgkinlymfomen gaat het vandaag vooral om ibrutinib (merknaam Imbruvica), acalabrutinib (Calquence), zanubrutinib (Brukinsa) en venetoclax (Venclyxto).