Doelgerichte therapie bij chronische lymfatische leukemie

Monoklonale antilichamen of monoklonale antistoffen lijken op de antistoffen van ons eigen immuunsysteem (afweersysteem). Ze worden aangemaakt in een laboratorium en herkennen eiwitten op kankercellen. De monoklonale antilichamen binden zich aan die eiwitten en doden de kankercellen, blokkeren hun groei of zorgen dat ze zich niet kunnen verspreiden. Een andere naam voor die behandeling is monoklonale antilichaamtherapie.

Signaalremmers grijpen gericht in op de signalen die de leukemiecel tot voortdurende deling aanzetten. Als die signalen kunnen worden geremd of weggenomen, houdt de leukemiecel op met delen en gaat ze dood. Voor chronische lymfatische leukemie gaat het vandaag vooral om ibrutinib (merknaam Imbruvica) en venetoclax (Venclyxto). Je krijgt die medicijnen toegediend in tabletvorm.

De ontwikkeling van doelgerichte medicijnen is volop in evolutie. Daardoor komen er regelmatig nieuwe medicijnen bij. Je arts zal uitleggen of je in aanmerking komt voor een van die medicijnen.

Monoklonale antilichamen kunnen verschillende bijwerkingen veroorzaken, zoals koorts en misselijkheid.

Mogelijke bijwerkingen van de signaalremmer ibrutinib zijn: diarree, misselijkheid, bloedafwijkingen, bloedingen, ontstoken slijmvliezen, spierpijn, hoofdpijn, hartritmestoornissen en huiduitslag.

Een mogelijke nevenwerking van de signaalremmer venetoclax bij de start van de behandeling is ophoping van afvalstoffen in het bloed. Daarom krijg je in het begin een lage dosis. De dosis wordt daarna geleidelijk aan verhoogd. Verminderde afweer is een andere mogelijke bijwerking.

Elk medicijn heeft specifieke mogelijke bijwerkingen. Je arts of een verpleegkundige geeft je daarover op voorhand meer uitleg. Bespreek zelf ook op tijd problemen of symptomen met je arts. Hij kan jou raad kan geven hoe je er het best mee kunt omgaan.