Arnaud Carpentier kreeg COVID-19 tijdens zijn behandeling voor keelkanker

En toch kroop Arnaud uit het dal. Heel langzaam ging het met zijn toestand weer de goede richting uit. Na de dertiende dag werd Arnaud wakker gemaakt. Dat ging niet zonder slag of stoot. Zelf herinnert hij het zich niet, maar Arnaud vernam achteraf van het medisch personeel dat hij zich meermaals verzette tegen het uitzetten van de kunstmatige beademing.
‘Uit coma komen was een heel ingrijpende ervaring. Je bent twee weken van je leven kwijt en je merkt ineens dat je niets meer kunt. Ik heb die eerste dagen heel veel gehuild.’

Na een tijdje kwamen er flarden van herinneringen terug. ‘Toen de verpleegkundigen me vroegen of ik misschien raar had gedroomd, herinnerde ik me dat ik had gedroomd dat ze met iets heel vies in mijn mond zaten. Dat bleek nog te kloppen ook: het ging om een schimmelwerend product waarmee comapatiënten dagelijks behandeld moeten worden.’

Weerzien met gezin

In volle coronacrisis werd Arnaud overgebracht naar een revalidatiecentrum; hij was er de eerste ex-COVID-19-patiënt. Ook daar was het hele regime overhoopgegooid door de pandemie: terwijl revaliderende patiënten in gewone tijden elk weekend naar huis terugkeren, moesten ze nu permanent in het centrum blijven. Arnaud zag er voor het eerst zijn vrouw en zijn drie kinderen terug. Een emotioneel moment, ook al moest het weerzien van achter glas plaatsvinden.

Arnaud stond op de eerste verdieping aan het raam, zijn gezin op de begane grond, alle communicatie verliep via de gsm. Tot Arnauds grote schok herkende zijn vrouw hem in het begin niet. Hij was dan ook meer dan 20 kilo afgevallen tijdens de coma, en zijn snor was afgeschoren.

Thuiskomen was een heel emotionele gebeurtenis. ‘Het hele huis was versierd, alle buren stonden in hun deurgat. Dat raakte me. Wat ik vooral gemist had, was menselijk contact. Na bijna twee maanden kon ik voor het eerst weer mijn vrouw en mijn kinderen vastpakken. Een onbeschrijflijk gevoel.’

Fysiek boekt Arnaud elke dag vooruitgang, al is er nog een lange weg te gaan. Hij kan alweer een eind stappen, maar raakt nog snel buiten adem. Bovendien heeft hij wellicht blijvende gehoorschade opgelopen aan zijn rechteroor en kan hij twee vingers van zijn linkerhand niet meer bewegen. Of dat het gevolg is van de coma of van het virus, is voor de artsen niet duidelijk. Mentaal worstelt hij nog met de hele episode. Hij kreeg daarom antidepressiva en een slaapmiddel voorgeschreven.

Oncologische nazorg

Waar hij de coronabesmetting opliep, is moeilijk te zeggen. Niet thuis, dat is zo goed als zeker. Arnauds vrouw en kinderen werden getest, er werden geen sporen van corona of antistoffen in hun bloed gevonden. Arnaud vermoedt dat het in het ziekenhuis is gebeurd omdat hij voor de rest de hele tijd binnenbleef vanwege zijn verzwakte gestel. ‘Op de bestralingsafdeling werden echter geen andere besmettingen vastgesteld’, voegt Arnaud eraan toe. ‘Ik zal wellicht nooit weten hoe het precies is gegaan.’

Nu hij corona overwonnen heeft, gaat weer alle aandacht naar de oncologische nazorg. Om de drie maanden worden er foto’s en PET-scans genomen voor de opvolging van zijn keelkanker, om de zes maanden gaat hij op controle bij de uroloog voor de opvolging van zijn prostaatkanker. Toch ziet Arnaud de toekomst hoopvol tegemoet. ‘Ik heb geluk gehad’, zegt hij stellig.