Hoe gaat een borstreconstructie met eigen weefsel in haar werk?
Meestal worden er ter hoogte van de onderbuik een stuk huid en een vetlaag weggenomen met daaraan een aan- en een afvoerend bloedvat. Het weefsel wordt getransplanteerd naar de plaats waar de ‘nieuwe’ borst komt. De bloedvaten worden vastgehecht op de bloedvaten in de oksel of achter het borstbeen. Deze ingreep laat een litteken na over de hele breedte van de onderbuik, maar geeft een esthetisch goed resultaat.
De operatie is vrij ingrijpend en brengt toch redelijk wat last ter hoogte van de buik met zich mee. Je moet twee à drie maanden rekenen vooraleer je helemaal hersteld bent. We noemen dit de DIEP-flapreconstructie. Bij de TRAM-flapreconstructie wordt ook de buikspier mee getransplanteerd, wat het esthetische resultaat kan bevorderen. Maar het spreekt vanzelf dat de DIEP-flapreconstructie het voordeel heeft dat de stevigheid van de buik achteraf beter is dan bij een TRAM-flapreconstructie.
Wanneer er onvoldoende buikvet aanwezig is bij de patiënt kan het nodige weefsel, in volgorde van voorkeur, ook uit de bilstreek (S-GAP-flapreconstructie), de rug (TAP-flap, voor een gedeeltelijke reconstructie) of eventueel andere plaatsen van het lichaam gehaald worden.
Bij een borstreconstructie bestaat er niet één scenario dat voor iedere vrouw geldt. Daarom is een goede samenspraak met je arts nodig om tot een resultaat te komen dat voor jou persoonlijk zo goed mogelijk is.
Tepelreconstructie
Na enkele maanden heeft een gereconstrueerde borst haar definitieve vorm en kan de reconstructie van de tepel en de tepelhof volgen. Eventueel komen er bijkomende correcties, ook soms van de gezonde borst, om tot een zo symmetrisch mogelijk resultaat te komen. Als de chirurg een nieuwe tepel heeft gemaakt, ziet die er nog niet altijd uit als een tepel; daarom wordt ook vaak de tepel ingekleurd of getatoeëerd. Dat tatoeëren gebeurt vaak buiten het ziekenhuis, in een centrum voor medische pigmentatie. Als die tatoeage niet door een plastisch chirurg in het ziekenhuis (of onder zijn supervisie) gebeurt, moet je dat volledig zelf betalen. Lees hier wat de verplichte ziekteverzekering betaalt, en wat je zelf moet betalen.