Doelgerichte therapie bij longkanker

Met DNA-onderzoek of moleculair onderzoek kan een arts veranderingen ontdekken in het DNA van kankercellen. Doelgerichte medicijnen kunnen inwerken op die veranderingen en de groei van kanker remmen.

• De meest voorkomende doelgerichte behandeling bij longkanker is die met een EGFR-remmer. De epidermale groeifactorreceptor (EGFR) is een eiwit dat een rol speelt bij het ontstaan van bepaalde kankers. Door EGFR te blokkeren met medicijnen kunnen ze die tumorcellen doden. EGFR-remmers die momenteel gebruikt worden bij longkanker zijn onder andere gefitinib (merknaam Iressa), erlotinib (Tarceva), afatinib (Giotrif), osimertinib (Tagrisso) en lapatinib (Tyverb).
• Is een mutatie in het ALK-gen vastgesteld? Dan stelt je arts mogelijk een behandeling met een ALK-remmer voor. Ook de ALK-remmer vermindert de groei van de kankercellen. ALK-remmers die momenteel gebruikt worden bij longkanker zijn onder andere crizotinib (merknaam Xalkori), alectinib (Alecensa), ceritinib (Zykadia) brigatinib (Alunbrig) en lorlatinib (Lorviqua). 
• Een mutatie in het ROS1-gen wordt ook behandeld met crizotinib.
• Heb je een mutatie in het BRAF-gen? Dan krijg je twee medicijnen samen: dabrafenib (merknaam Tafinlar) en trametinib (Mekinist).

Die doelgerichte medicijnen worden op dit moment vooral gebruikt bij niet-kleincellige longkanker. Het onderzoek naar het DNA van kankercellen en de ontwikkeling van doelgerichte medicijnen zijn volop in evolutie. Daardoor komen er regelmatig nieuwe medicijnen bij.

In sommige gevallen kan de longkanker ontsnappen of resistent worden aan de behandeling met één specifieke doelgerichte therapie. In dat geval wordt vaak een nieuw biopt genomen om na te gaan of er een ander mechanisme of mutatie ontstaan is waartegen dan een andere doelgerichte behandeling kan werken. 

Bij doelgerichte therapie verschillen de bijwerkingen per medicijn. Ook je conditie en je leeftijd spelen een rol. Doelgerichte medicijnen hebben andere nevenwerkingen dan de klassieke bijwerkingen van chemotherapie. Ze werken doelgerichter in op de kwaadaardige cellen en tasten minder gezond weefsel aan.

Mogelijke bijwerkingen zijn onder andere diarree, minder eetlust, hoge bloeddruk, zongevoeligheid, huiduitslag en vermoeidheid. 

Elk medicijn heeft specifieke mogelijke bijwerkingen. Je arts of een verpleegkundige geeft je daarover op voorhand meer uitleg. Bespreek zelf ook op tijd problemen of symptomen met je arts.